Ga verder naar de inhoud

Even op adem komen

07 juni 2021

Voor elk pleegkind en elke pleeggast gaan we op zoek naar de vorm van pleegzorg die het beste past. Voor sommigen is dat ondersteunende pleegzorg. Dan gaat het kind of de gast voor korte tijd ergens anders logeren. Dat kan bijvoorbeeld zijn tijdens weekends of vakanties.

Tekst: Charlotte Max

Het doel van ondersteunende pleegzorg is om ouders tijdelijk extra te ondersteunen of om pleegkinderen en pleeggasten die in een voorziening wonen een extra thuis te geven. Hoe beleven zijn zelf die vorm van pleegzorg? We vroegen het aan een ouder, een pleegzorger en een pleeggast.

OP ouder Nancy-Kleurrijk

“Als je hulp krijgt, waarom zou je die niet aanvaarden?”

Nancy’s zoon van 19 jaar gaat één weekend per maand naar een pleeggezin. “Hij gaat al elf jaar naar hen en vindt het zelf super”, zegt ze. “En ook voor mij is dat een grote meerwaarde. Omdat Byron autisme heeft, kan het soms heel druk zijn. Tijdens de weekends dat hij bij zijn pleeggezin is, kan ik even op adem komen.”

“Het was zeker geen gemakkelijke stap, maar als je hulp krijgt, waarom zou je die niet aanvaarden? Ik stond er alleen voor met vier kinderen. Tussen de twee oudsten en de twee jongsten zit vier jaar. Omdat ik wat meer tijd wou vrijmaken voor de oudsten, besloot ik om Byron en zijn jongste zusje af en toe naar een pleeggezin te laten gaan. Bij Byron is dat een heel mooi verhaal geworden, bij mijn dochter is het helaas niet gelukt.”

Goede match

“We kenden het pleeggezin van Byron nog niet op voorhand, dus het was heel spannend. Maar na de eerste ontmoeting was het meteen duidelijk: het klikte. Ik weet niet waarom, maar het was gewoon zo. De mensen van Pleegzorg hadden een goede match gemaakt.”

“In het begin liep de communicatie tussen mij en het pleeggezin wel moeilijk. Maar dat was meer mijn stuk. Ik communiceerde weinig, wat voor de pleegzorgers niet gemakkelijk was. Nu gaat dat beter. Daar hebben we samen, ook met onze begeleidster, aan gewerkt. Na elk weekend dat Byron bij zijn pleeggezin was, sturen de pleegzorgers nu een mail met wat er gebeurd is. Dat is altijd heel fijn.”

Een grotere wereld

“De ondersteunende pleegzorg heeft de wereld voor Byron groter gemaakt. Je kan rijkdom hebben op veel verschillende manieren, maar je moet ervoor openstaan om het te delen. Nu hij wat ouder wordt, begint Byron zich wel vragen te stellen waarom de situatie zo is. Maar dat is logisch, denk ik. In ieder geval heeft hij een band voor het leven met zijn pleegzorgers. Dat zegt hij zelf ook.”

OP Pleegzorger Nancy-Kleurrijk-2

“Het is tof om te zien dat hij nu aan het groeien is”

Drie weekends per maand gaat Jonas logeren bij Nancy, haar man Kurt en hun vier kinderen. “Van vrijdagavond tot zondagavond hebben de kinderen er een extra speelkameraadje bij. Daarna gaat Jonas terug naar zijn tweede thuis, zijn leefgroep”, vertelt Nancy.

“We zijn eigenlijk in pleegzorg getuimeld via de school van onze kinderen”, zegt Nancy. “Daar waren twee broers waarvan de mama mij vroeg of haar zonen een weekje bij ons konden logeren. Die geplande week werd uiteindelijk vier maanden. Op het moment dat we de situatie wilden laten erkennen als pleegzorg, is het gestopt. Door die ervaring beseften we dat pleegzorg iets voor ons is, dus hebben we de opleiding voor kandidaat-pleegouders gevolgd.”

“Het was eigenlijk niet mijn eerste keuze om voor ondersteunende pleegzorg te gaan. Als ik mag kiezen, wil ik graag iedereen een thuis bieden. Maar de mensen van Pleegzorg dachten dat met ons drukke leven ondersteunende pleegzorg momenteel een betere match zou zijn. En kijk, het loopt nu heel goed en we laten alles verder zijn natuurlijke gang gaan.”

Een veilige situatie

“Met de ouders van Jonas hebben wij geen rechtstreeks contact. We hebben hen wel allebei al eens ontmoet. Die ontmoetingen voelden aan als een soort goedkeuring van onze rol als pleegouders, vooral voor Jonas. Hij kan en mag zich gelukkig voelen, zonder dat zijn loyaliteit in vraag wordt gesteld. Jonas heeft in zijn voorziening wel regelmatig contact met zijn ouders. We letten er ook heel goed op dat we altijd ruimte laten voor zijn ouders en met respect over hen praten. Zo zal Jonas mij ook nooit ‘mama’ noemen, altijd ‘Nancy’.

Energie om te groeien

“Ik kan natuurlijk niet in Jonas’ plaats spreken, maar ik zie een blije jongen die niet met zich laat sollen. Hij geeft zijn grenzen aan en hij groeit. Zo leert hij beetje bij beetje om zijn gevoelens beter uit te drukken en zijn boosheid op een goede manier te tonen. Maar ook fysiek is hij de laatste maanden goed aan het groeien. Ik weet niet waarom, maar ik denk dat als je je goed voelt in je vel, je ook de energie hebt om te groeien. Dus het is tof om te zien dat hij nu aan het groeien is.”

Iedereen gelijk voor de wet

“Voor mij is pleegzorg een verrijking omdat het binnen ons gezin zorgt voor extra diversiteit en je leert omgaan met problemen. Het is ook fijn dat je weet dat je voor één kind een verschil maakt.”

“Voor Jonas is het volgens mij vooral een meerwaarde om te zien dat we met onze eigen kinderen op een gelijkaardige manier omgaan. Eén van onze zonen kan bijvoorbeeld ook heel boos zijn. Dan doet het Jonas volgens mij deugd om te zien dat er hier ook wel eens boosheid is. Dat werkt normaliserend. En de kinderen waken er ook over dat iedereen gelijk behandeld wordt. Zo zal Jonas binnenkort ook wel zijn huishoudelijke taakjes moeten doen van hen, anders is het niet eerlijk.”

“We zijn heel dankbaar voor de steun die we krijgen vanuit Pleegzorg. Het helpt om af en toe eens ons hart te luchten bij onze begeleidster. Ze behartigt onze belangen bij de voorziening ook heel goed. Als ze in de voorziening bijvoorbeeld vragen om de frequentie van de bezoekjes te verhogen zal onze begeleidster altijd vragen hoe wij het zien. Zo waakt ze erover dat wij het aankunnen als pleeggezin. Dat geeft mij een gevoel van veiligheid.”

OP pleeggast Lorenz-kleurrijk

“Bij Gudrun en Ronald kan ik dingen doen die in de leefgroep niet kunnen”

Lorenz is 21 jaar en woont in een leefgroepje in het Begijnhof van Diest samen met twee andere jongeren. Van vrijdagavond tot zaterdagavond logeert hij bij Gudrun en Ronald, zijn ondersteunend pleeggezin. En op dinsdag en donderdag bellen ze elkaar. Dat vindt hij fijn: “Het zijn toffe mensen en we doen leuke dingen.”

“In mijn leefgroep voel ik me thuis, maar ik ga ook graag naar Gudrun en Ronald”, vertelt Lorenz. “Daar kan ik doen wat ik wil: gaan wandelen of muziek luisteren. In de leefgroep moet je met anderen rekening houden. Als iemand wil slapen, moet de muziek stiller. Dus dat is heel anders.”

Ronald: “Ik denk ook dat wij Lorenz een beetje verwennen. Als hij komt, zorgen we dat de frigo goed vol zit, maar wel met gezonde dingen zoals fruit of yoghurt. Dat eet hij graag. En we proberen dan ook leuke dingen te doen, zoals gaan bowlen of naar de bioscoop gaan. Zo proberen we hem dingen te bieden die hij in de leefgroep minder gemakkelijk kan doen.”

“Ik mag bij Gudrun en Ronald ook drummen”, zegt Lorenz. “Ik zet dan met mijn gsm muziek op en drum mee. Liefst muziek van Michael Jackson!” “Gelukkig wonen wij in een vrijstaand huis”, lacht Ronald. “We moeten gewoon zorgen dat de ramen en deuren dicht zijn, dan kan hij drummen zo hard hij wilt. Ons stoort dat helemaal niet, want het is echt mooi om naar te luisteren.”

“Wat hij ook heel goed kan en in de leefgroep niet doet, is jumpen”, vult Gudrun aan. “Ik dans heel graag en ik denk dat ik wel gevoel voor ritme heb, maar ik kan dat niet. Lorenz leert mij wel dansjes, maar ik krijg het niet gedaan. En dan lacht Lorenz zich een breuk.” “Ze is echt hopeloos!”, lacht Lorenz.

Een voorzichtige start

Gudrun: “De bezoekjes zijn gestart toen Lorenz als kleuter bij mij in de klas zat. Dat is intussen al zeventien jaar geleden. Toen stelde zijn begeleidster van de voorziening ons de vraag of hij een keer naar ons thuis mocht komen. Daar moest de jeugdrechter dan altijd toestemming voor geven. In het begin kwam Lorenz één dag om de veertien dagen en bleef hij niet slapen. Maar hij vroeg dan om wat meer te komen of eens te blijven slapen. Zo hebben we het stilaan opgebouwd. Een aantal jaar geleden zijn we dan ook officieel de ondersteunende pleegouders van Lorenz geworden.”

“De lockdown in het voorjaar van 2020 was wel heel moeilijk”, gaat Gudrun verder. “We hebben toen drie maanden elke dag geskypet met elkaar. Dat vonden we heel fijn, maar het maakte ons soms ook een beetje triestig omdat we niet écht bij elkaar konden zijn. Ook onze pleegzorgbegeleidster Renilde heeft toen een paar keer met Lorenz geskypet.” Lorenz: “Dat was fijn. Ik kon dan mijn zorgen een beetje aan haar vertellen.” “We kunnen trouwens altijd rekenen op Renilde!”, voegt Gudrun nog toe.

Blijvend engagement

Gudrun: “Voor ons is het een verrijking dat Lorenz mag en kan komen. Hij zorgt voor leven in huis en wij leren ook veel van hem omdat hij jonger is en soms anders denkt dan wij. Als iemand twijfelt om ondersteunende pleegzorg te doen, zou ik zeggen: denk goed na voordat je begint of je dat engagement écht ziet zitten en je er blijvend voor wilt inzetten. Als dat zo is: doen!”

Dit artikel verscheen in het pleegzorgtijdschrift Kleurrijk, editie juni 2021. Benieuwd naar de andere artikels?

Je vindt het volledige tijdschrift op onze ISSUU-pagina.

Andere interessante artikels

P14 pleegzorgpluim 2
Nieuws

Een pleegzorgpluim voor Rik!

23 februari 2024

Elk kwartaal zetten we bij pleegzorg iemand in de bloemetjes die een pluim verdient voor zijn of haar engagement in pleegzorg. Dat kan gaan over een pleeggezin, ouders, een pleegzorgbegeleider,... Die persoon verrassen we dan met een bezoekje, een award en een artikel in Kleurrijk, ons pleegzorgtijdschrift.

Huisdieren in pleegzorg
Getuigenis

Huisdieren in pleegzorg

9 februari 2024
Of het nu gaat over een hond, een kat, een stel kippen of een konijn … tal van mensen kiezen ervoor om hun thuis te delen met een harige of…
Campagne Meetjesland visual
Nieuws

Zoektocht naar nieuwe pleeggezinnen in Meetjesland

15 januari 2024

Maandag 15 januari starten we vanuit Pleegzorg Oost-Vlaanderen met een campagne om nieuwe pleeggezinnen te vinden in het Meetjesland. De zoektocht concentreert zich in de gemeenten Aalter, Lievegem en Sint-Laureins waar op dit ogenblik een gebrek aan pleeggezinnen is.